اثربخشی آموزش نظریه انتخاب بر میزان کیفیت زندگی و شادکامی در ترک کنندگان مواد مخدر

زمینه و هدف: نظریه انتخاب، به عنوان یک نظریه مبتنی بر روان شناسی کنترل درونی، معتقد است گذشته بر زندگی کنونی ما اثر شگرفی دارد ولی تعیین کننده رفتار کنونی ما نیست. نظریه انتخاب توضیح می دهد که ما به عنوان انسان چگونه برای به دست-آوردن «آنچه می خواهیم»دست به انتخاب می زنیم. با توجه به خلأ پژوهشی که در زمینه نظریه انتخاب در ایران وجود دارد، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش نظریه انتخاب بر کیفیت زندگی و شادکامی در افراد ترک کننده مواد مخدر انجام شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است. طرح به کاررفته در این پژوهش، طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل و همچنین مرحله پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی افراد ترک کننده مواد مخدر شهر تهران در سال 1391 بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 40 نفر از بین افرادی که دوره ترک را در مرکز ترک اعتیاد گذرانده بودند، انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) جای دهی شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه کیفیت زندگی و مقیاس شادکامی مونش استفاده شد. برنامه آموزش نظریه انتخاب در 12 جلسه 90 دقیقه ای برای افراد گروه آزمایش برگزار شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: آموزش نظریه انتخاب موجب افزایش سطح کیفیت زندگی (000/0≥p، 85/50=f) و شادکامی (000/0≥p، 05/573=f) افراد گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شده است. همچنین نتایج نشان داد اثرات مداخله در مراحل پس آزمون و پیگیری با گذشت زمان روند ثابتی داشتند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت سطح مطلوب کیفیت زندگی و شادکامی در دوره ترک مواد، مراکز ترک اعتیاد می توانند با ارائه آموزش نظریه انتخاب به افزایش سطح شادکامی و کیفیت زندگی افراد، پس از ترک مواد مخدر کمک نمایند. نوع مقاله: مقاله پژوهشی.